Ne anlam ifade ettiğimi belirlemek için düşünmeye başladığımda hep kendimi başkalarının gözünden görmeye çalışırdım. Vazgeçtim, zor oldu fark etmem.
Kendimi değersiz görmediğimi söyledim şu zamana kadar ama pek de samimi değilmişim anladım. 'Başkaları' benimle ilgili ne düşünüyor bana değer veriyor mu saygı gösteriyor mu? İşe buradan başlamak en baştan kendimi hiçe saymakmış. Şimdi ne yapıyorsun dersen (her kimsen - delirmedim-) gerçekten neyi yapmayı seviyorum, ne konuşmaktan hoşlanıyorum, kimlerle vakit geçirmek beni daha iyi bir halime yaklaştırıyor bu soruların peşine düştüm. Tabii geç kalmış olabilirim ama hayatında bir kere bile kendini sevmeden ölen insanlar var biliyorum. Biraz sakinliğe kavuştuğumu hissediyorum rüzgarı sevmem ama hafif bir esinti var diyelim. Hiç kimsenin üzerimde biçtiği değeri sahiplenmeden kendimi izlemeye niyetliyim.
Söz veriyorum en iyi halime erişeceğim