tadına varamadan telaş içinde yaşayışın ağrına gitmez mi zamanın?
konuşmadan sadece sulamak bitkileri, kitapların sayfalarını sadece çevirmek ve hızlıca içilen kahveler. kendini değerli hissetmek için pahalı şeylerle kendimize biçtiğimiz etiketler.
varolmamızı, bizi biz yapan değerlerden öte "görünen şeylere" muhtaç bırakıyoruz.
değerliyim.
ama sizin etiketlerinizden, biçtiğiniz varolma, "ben böyle varım duyun beni" çağrınızla değil, üzgünüm. varım evet.
kahve içerken, mumu yakarak kitap okumaya severim. suladığım bitkilerle uzun uzun konuşurum. çünkü annem de çok severdi. dinlerler derdi. bence de dinlerler, dinliyorlar :)
uzun uzun sokaklarda bazen müziğin sesini kısarım. kendimle konuşurum.
canımı sıkan günlerde eve giderken kendime hangi yemeği yapsam mutlu olurum ne izlesem iyi gelir diye kendime çözüm bulurum.
hayat zor, mutlu edecek ve değerli hissettirecek şeyleri kendim yaratmak zorundayım.
kahveyi içmeyi bile romantize etmeyi severim. kendimle yaptığım ufak şeylere biçtiğim anlamlarla ve gösterdiğim çabayla kendime değer veriyorum.
hayat ısrarla yorucu olmaya devam etse de, varolan etiket savaşlarından çok öte bir yerde kendi dünyamda kendim için çırpınıyorum.
ben böyle varım ve en azından kendimi duyuyorum. yeterli.
• şeyma polat
··
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.