Dikkat! Spoiler içerir "O da herkes gibi sahte yaşıyordu" [236] Öncelikle kitap hakkında ne söyleyeceğimi bilmiyorum. Bütün düşünceler zihnimde ama sanki çıkamıyormuş gibi.. kitabı neden bu kadar içsellestirdiysem artık Necib ve Suad, Süreyya'ya iyilik yaptıklarını mı düşündüler Süreyya'yı terk etmemekle? Bir insanın sevdiği kişinin kalbi, ruhu yanında olmadıktan sonra yanında kalması.., bu ona en büyük kötülük, ihanet değil midir zaten? Her ne kadar sevmiyor gibi görünse de Süreyya öyle olduğunu zannetmiyorum. Kitabın sonunu hiç söylemiyorum bile hiç beklediğim gibi değildi.. Bu aklıma şunu getirdi büyüklerimiz , eşleri hakkında bazen kötü bir şey söylerdi ben de hep düşünürdüm madem öyle şu anda onlar yokken neden hep onları arıyorlar diye? Ama zaman geçtikten sonra anladım ki bir insanla -kötü biri olmadığı sürece- zaman geçirmek bile ona merhamet duymaya, sevmeye yetiyor. Velhasıl eskilerin merhameti şimdikilerin aşk sandığı yanılgıdan bile daha Nahif.. Rabbim, rızasıyla kıymet bilene düşürsün yolunuzu. Rızası olmazsa, geriye kalanların hepsi böyle boş bir vehim, huzursuzluk..

EylülMehmet Rauf · Sis Yayıncılık · 201440,2bin okunma

·

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birkül