“Burada Sokrates için, tragedya sanatı bir kez bile “gerçeği söylemez” görünüyor. Tragedya sanatının Sokrates’e seslen mesi şöyle dursun, o, “çok anlayışlı değildir”, bilgeler arasında önemli bir sanat da sayılmaz, onun sağlam bir temelinin ol madığına inanılır. Bunlan birer dalkavukluk sanatı sayan Pla- ton’a göre, bu yalnızca beğenilir, ondan yarar beklenmez, fel sefeyle bağdaşmayan eğilimlerden doğan birbirinden çözül me ve toplumdan uzaklaşma gibi olaylar dolayısıyla tragedya sanatı gençleri etkiledi. İşte, bu tür bir etkiye kapılan genç tra gedya ozanı Platon, Sokrates’in öğrencisi olabilmek için bü tün şiirlerini yakmıştır.”