Kederim, ıstırabım, ah-u figanım ayıplanamaz... Hz. Fatıma(r.a) annemizin peygamber efendimizin(s.a.v) vefatından sonraki halini belki babasının acısı ile sınanmış evlatlar, kızlar bilebilir en çok. AMA o herhangi bir baba değildi. Orada ayrılıyoruz. Babamın bir rahatsızlığını hatırladım okurken. Gerçekten de insanın sanki etinden et kopuyormuş gibi bir his veriyor babayı hasta görmek. Sonra iyileşti tabi çok şükür. Ama bir kaybetme korkusu miras kaldı. ... Hz. Fatıma efendimizin terini silerken o anlar geldi gözümün önüne işte. Peygamberimizin vefatı ise asla alışılamayacak, dinmeyecek bir özlem sebebidir bugün bile. Hiç bir sevgi ile kıyas edilemez. Hz. Ebubekir'in O'nun sağlığında imamlık yapmak istememesi, Hz. Bilal'in vefatından sonra bir daha ezan okuyamaması bir tariftir. Hz. Fatıma'nın O'na en önce kavuşacak kişi olduğunu öğrendiğinde sevinçten ağlaması içlerinde en güzel tariftir. Sadece baba özlemi deyip geçilemez onun hasretine. Hayal bile edemiyorum ki. Peygamberimizi yakından tanıyanlar bile nasıl dayandı diyor insan. Hz Fatıma(r.a) kısa diyebileceğim ömründe bence çok mutlu olmuş ve de en büyük acı ile sınanmıştır. Doğumundan ölümüne kadar pak yaşadığını biliyoruz. Allah katında annesi gibi övüldüğünü biliyoruz. Daha ne olsun? Allah ondan ve efendimizin neslini devam ettiren Hz. Ali(r.a) razı olsun. Bugün söyleyeceğim hiç bir şey onu anlamış yapmaz beni. Onun dünyaya bağı yoktu ki. O tahkiki yaşıyordu. Bir parça ekmeği bulamadığı zamanlarda efendimizin ona öğrettiği bir virdi açlığına katık ediyordu. Bütün ilimlerin elimizin altında olması yetmiyor bizim derdimize çare olmaya. Hep ahir zamanda o bu şu denir ya. Ben ikna oldum bu zamanın ahirliğine. Yaşadığım hiç bir şeyi aklım kalbim midem ruhum bedenim aynı anda kabul etmiyor. Aldığımız nefesin bile yerine göre ibadet sayılabileceğine iknayım.

Müminlerin Annesi Hz. FatımaSalih Suruç · Timaş Yayınları · 2012768 okunma

·

59 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren