“Önce Kelime vardı,” diye başlıyor Yohanna’ya göre İncil.
Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var
olmaya devam etti Yalnızlık... Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime
söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve
Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler,
Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız
Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe,
Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.