CEMİL MERİÇ - GÖRMEK veya GÖREMEMEK
Şöyle der merhum usta; “Dante Cehennemi anlayamamış dostum, cehennem görememek demek! Cehennem hatıraların küllenmesi, ümitlerin susması. (…) Görmek yaşamaktır. Vuslattır görmek. (…) Görmek sahip olmaktır. Gören hangi hakla yalnızlıktan şikâyet edebilir? Mevsimler bütün işveleriyle emrindedir. Renkler bütün cilveleriyle hizmetindedir. Çiçekler onun için açılır. Şafak onun için parıldar. Gutenberg matbaayı onun için icat etmiştir. Hugo o okusun diye yazmıştır şiirlerini. Çocukların tebessümü onundur.”
Üstad vurgulamamış ama tüm bunlar bardağın dolu kısmıyla ilgili kısımlar. Bir de boş kısmı var, Meriç gibi dillendirmek gerekirse; “Cehennem umutların küllenmesi, hatıraların susması… Görmek ölmektir her gün… Ayrılıktır sevdiklerinden. Görmek sahip olamamaktır, yarın yitip gideceğini bile bile aciz kalmaktır. Gören yalnızdır, kimsesizdir… Karanlıkları bir tek o fark eder, yarının kötü kaderini o bilir, ipi kopacak balona bir tek onun eli uzanır. Her tebessümün bir an sonra nasıl bir acıya dönüşebileceğini tek başına görmek kadar büyük bir lanet olabilir mi?”
Elbette dünya gören gözler için muazzam güzellikler ve cennet asa bahçelerle doludur. Ama kan rengi bataklıklar, kasvetli izbelikler de vardır… Görmek ise bu zaman ıstıraba dönüşür! Açıkçası inanan insan için teslimiyet olmazsa, kadere rıza, yerini isyana dönüştürürse gerçek acı gelir ve oturur en başköşeye.
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.