Eragon. Aslında benim için bu Eragon ve Saphira. Kitabı okurken demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız. Kısa bir süre sonra Eragon’u Saphira’dan, Saphira’yı Eragon’dan asla ayıramıyorsunuz. İkisi tek bir bütün haline geliyor. Saphira kim mi? Ejderha. Hem de benim en sevdiğim rengi tüylerine kondurmuş bir ejderha. Gökyüzü renkli, mavi renkli bir ejderha… Her şey nasıl mı başlıyor? Hikayemiz Alagesia adında bir ülkede başlıyor. Eragon, Carwahall diye bir köyde yaşıyor. Spine denen uğursuz bir ormanı olan bir köyde. Bu ormana girebilen ve avlanabilen sayılı kişilerden birisi, çünkü korkmuyor. Babası yok, annesi yok. Dayısı ve kuzeni Roran ile birlikte yaşıyor. Bir gün Spine’de bir taş buluyor. Safir renkli çok güzel bir taş. İlk önce bu taşı satmaya çalışıyor ama kimseye satamıyor. Taşı Spine de bulduğu için insanlar uğursuz olarak görüyor. Taşı odasına koyan Eragon bir gün neye uğradığını şaşırıyor. Çünkü taş yani yumurta kırılıyor ve içinden minicik bir yaratık çıkıyor. Saphira. Yüzyıldır yumurtasının içinde kendi Ejderha Süvarisi’nin gelmesini ve yumurtasına dokunmasını bekleyen Saphira. Süvarisi olarak Eragon’u seçiyor ve Eragon’un yolculuğu işte tam burada başlıyor. Çünkü dünya çok kötü bir imparatorun emrinde… Galbatorix’in. Ve kral kendisinden yüzyıl önce çalınan bu yumurtanın peşinde… Eragon ve Saphira’nın arasında öyle muhteşem ki resmen gözlerimde aşkla okudum. Benim ejderhalara ayrı bir ilgim var. Saphira’nın büyümesini, büyürken Eragon ile arasında kurduğu bağı okurken öyle etkilendim ki kelimelerim kifayetsiz kalıyor. Onları ben çok sevdim. Yazarın kalemine bayıldım. Ve Saphira yavaş yavaş büyürken köye bir uğursuzluk geliyor. Ra’zac denen varlıklar yumurtayı araştırıyor ve köyden birileri Eragon’un bulduğu taşı satmaya çalıştığını söylüyor. Eragon evde değilken dayısı Garrow’u öldürüp evi yıkıyorlar. Eragon ve Saphira köydeki diğerlerine de zarar gelmesin diye kaçıyorlar. Kaçarken peşlerine birisi daha takılıyor. Yaşlı öykücü Brom. Elfler, cüceler ve savaşlar. Ejderha Süvarileri… Eragon giderek güçlenirken Brom’dan okuma yazma öğreniyor. Yolun Yarısında Murtaghla tanışıyor ve maceraya devam ediyorlar. Varden, Kral Galbatorix’e karşı savaşanların bulunduğu bir ülke… Eragon oraya gitmeye çalışıyor ve gidiyor da… Macera asla durmuyor, olaylar asla bitmiyor. Kitapta heyecan asla durmuyor. Yazarın birinci kitabında en sevdiğim nokta Eragon ve Saphira arasındaki bağlantıyı ilmek ilmek işlemesi, kısaca bağlandılar ve bitti dememesi. İlmek ilmek öyle güzel işlemiş ki tüm olaylar arasındaki bağlantıyı kuruyorsunuz. Kitaptaki her detay ayrı ayrı şekillendirilmiş. Varden Halkı, cüceler, elfler, urgallar ve bir sürü ırk… Hepsi çok güzel detaylandırılmış… Kitabımızdaki en önemli güç isim. Bir şeyin gerçek ismini bilmek sizin o şey üstünde güç elde etmenizi sağlıyor. O yüzden kitabımızda en önemli şey bu. İsimler ama gerçek isimler. Son zamanlarda bu konuya o kadar çok kitapta denk geldim ki. Bu konuda kimin daha önce yazdığını araştırıp geriye gitsem daha da giderim. Fantastik kitapların mutlaka değindiği bir konu bu. İsimler… Ancak yazarın anlatımı o kadar akıcı ve güzel ki aynı konuyu tekrar okur gibi hissetmedim. Kendine özgü oluşturduğu alfabe ve isimleri ben sevdim. Genel olarak kitabı çok ama çok sevdim. Eragon ve Saphira'yla aramda çok özel bir bağ oluştu. Kitaba puanım 10/10. En yıldızlısından... Okuduğunuz için teşekkürler.

Eragon: Ejderha Süvarileri'nin MirasıChristopher Paolini · Altın Kitaplar · 2021892 okunma

··

471 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Skrn