Önecekile hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim. Güzel dileklerinizi,dualarınızı bizim üzerimizden esirgemediğiniz için sizlere karşı kendimi borçlu hissediyorum. İçimde kopan fırtınayı,acıyı biraz da olsa dindirdiğiniz için sizlere çok teşekkür ederim. Bu dönem içerisinde çok yakın dediğim, dost dediğim arkadaşlarım,dostlarım tarafından yalnız bırakıldım…kendimi terk edilmiş,kimsesiz biri gibi hissettim bana öyle hissettiren herkesi içim yansa da hepsini hayatımdan çıkardım. Zor olsa da bunu başardım, işin en acı tarafı ise dost dediğim insanlar tarafından yalnız bırakıldığımda onlara tek kelime edemedim bana neden bunu yaptınız, sizler benim iyi gün dostlarım mıydınız? Sizler benim için neydiniz,ben sizler için neydim, ne anlam ifade ediyordum? diye sitem edemedim... Sessizce hepsini yok saydım,onların beni yok saydığı gibi. Ama sizler çok başkaydınız,sizler için bir yabancıydım. Bu süreçte gelen mesajlar, yorumlar beni duygusal biri yaptı. Var olduğumu ve önemsendiğimi hissettim. Bu duygunun ne demek olduğunu size nasıl anlatabilirim ki… her annem için ağladığımda bir bildirim düşüyor,okuyor mutluluk ve umut dolu göz yaşları döküyordum. Benim umuduma umut ektiniz. Sizlere milyonlarca kez teşekkür etsem de yetmez. İyi ki varsınız. Bu günler geçecek ve ben bu paylaşımı bir kez daha yapacağım "biz başardık,sizleri seviyoruz." İnanıyorum. Solan çiçeklerimiz gül bahçesine dönecek. Annemin azmine,gücüne inanıyorum başaramadığı hiçbir şey yok. Rakibimiz biraz güçlü olabilir ama annemi tanımıyor, geldiği gibi göndereceğiz. Aylar sonra güzel haberlerle sizlere geleceğim. Tekrardan görüşmek üzere… kendinize iyi bakın,hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum, iyi ki varsınız, iyi ki…🧡🙏