Peygamber Efendimizden bir gün ayrılacağını ve Ondan ayrı düşeceğini belki de uzak kalacağını düşünen bir Sahabe, Efendimiz, Habibin huzuruna bir gün dertli ve kederli çıkmış. Ona istırabını arz etmiş ve şöyle demişti.
- "Ya Rasulallah Seni o kadar çok seviyorum ki, seni görmediğim zamanlar kalbim hasretinle yuvasından çıkacakmış gibi ölüyor. İstiyorum ki hep Senin yanında olayım. Hem cennete gitsek bile Sizinle belki devamlı beraber olmayacağız çünkü belki siz Peygamberlerle beraber olacaksanız, belki Size orada komşu olamayacağım. Bu da beni üzüyor."
Dediği zaman Efendimiz;
- "Korkma kişi sevdiğiyle beraberdir. Sen çok secde yaparak bana yardımcı ol ki muradına eresin."
Diyerek ona olan sevgi ve muhabbetimizin bizlere cennette onunla yakın olabilmenin ümidini vermekte. Rabbim bizleri Peygamberimize komşu eylesin.