Kitapta yazar yaşlılık günlerini anlatıyor. Geçmişe duyduğu özlemi ve eşini kaybedişinden duyduğu ıstırabı sık sık dile getiriyor. Kitapta ilgimi çeken bir nokta vardı, yazar yaşamı boyunca savaşlardan yakımlardan bezdiği için bu dünyaya çocuk getirmenin yanlış olduğunu düşünüyor. Ve bu düşüncesini de hayatı geçirmiş, eşine çocuk yapmak istemediğini söylemiş o da saygıyla yaklaşmış bu düşünceye...
Tolstoyun son anlarina vurgu yapıyor belli bölümlerde sanırım yazarın ideal yazarı Tolstoy. Ölümün nefesini ensesinde hissettiğinden Tolstoy ile kendi arasında bağlantılar kuruyor.
Kısa ama güzel bir deneyimdi.