Cancağızım,
Ne yere, ne göğe, ne de suya... Cemre yüreğe düşmezse dünyaya gelmez bahar.
İnsan gülü koparırken çiçeğin çektiği acıyı değil, dikenin verdiği sızıyı düşünür. Önce yaralar bırakıp sonra deliliği eleştirmek, bencil insanın lanetidir.
Seyahatimiz bilinmeyenedir; toplumun dışına ve özgürlüğe aşina kıyılaradır. Vakit, bizi yoran, endişe veren, anlayamadığımız ve anlatamadığımız ama yine de takılıp kaldığımız tüm kafeslerden kaçmanın vaktidir.
Kanatlarını açabilirsen belki gökyüzünde buluşuruz, ne dersin?
Cancağızım,
Hadi uzat elini kitaba, gidiyoruz. Kelimelerle birbirimizin üşümüş ruhlarını örtelim..
Her cümlesi ayrı bir kitap... Hayat kitapla güzel.. İyi ki kitaplar var. Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku.. ((: