Fahri Erdinç'in ismiyle müsemma, üstkurmacalı otobiyografik romanı Acı Lokma. "Yazarak anlatacaklarımın ne tadı var ne tuzu. Çoğu acı. Elimde değil." diyor. Toplumcu gerçekçi yazar, döneminin Anadolu'sunu gözler önüne sermiş. Dayakla geçen çocukluk, bir öğretmenin geçim sıkıntısı, sert görünen ama eskileri anınca içi cız edip ağlayan bir baba, gönülsüz evliliğin yansımaları ve gelecekte etrafındaki tüm insanlara zararları, dönemin siyaseti, evlenme isteğini belirten çarık çivileme gibi Anadolu motifleri... Anadolu'nun çok içinden bu roman... Dili ve anlatımı, muhtevadaki seçimleri toplumcu gerçekçiliğe yakışır şekilde yalın ve edebî olmasına rağmen pek bilinen yazarlarımızdan değildir. Kitabın muhtevasını (içeriğini) ne oluşturuyor? Anlatıcı bazı sebeplerden dolayı ülkesini terk etmeye karar veriyor, Bulgaristan'da yakalandıklarında onlara Türkiye'den kaçma sebeplerini anlatmasını isteniyor ve anlatıcı da bu romanı yazıyor. Başına ve sonuna ise bu anlatma sebebini döşüyor. Böylece üstkurmaca (metafiction) tekniğiyle karşılaşmaktayız. Sıradan, dümdüz yazılmış bir kitap değil; emek verilmiş, bu hoşuma gitti. Kitabın ismi o kadar güzel ki! Zorluklar içinde yaşayan insanların hayattan aldıkları lokmanın, o deneyimlerin acılığına gönderme yapar yapar bu isimle ve kitabında bu ifadeye yer yer hikâyelerin içinde anar. Klasik bir geçimini tarlayla sağlayan ailenin çocuklarının da işçiliği... Bu ülkemizde de hâlâ olan bir durum. Tütün hayatı da o kadar tanıdık ki! Annem Samsunludur ve orada insanlar tütün işiyle uğraşırlar. Güneş doğmadan yola çıkarlar ki güneşin kavurucu sıcağına yakalanmadan evvel verimli çalışabilmek için, güneş doğduktan sonra gitseler gün boyu güneş altında kalmış olacaklar. Ayrıca tütün yaprakları toplarken güneşle pörsümeden serinken daha kolay kırılırmış. Çalışma hayatlarını coğrafyanın şartlarına göre şekillendirir bu insanlar.

Acı LokmaFahri Erdinç · Yordam Kitap · 2013130 okunma

·

91 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aysel Ciğerlioğlu