Sabahattin Ali ve Nâzım Hikmet ile dostluk, usta çırak ilişkisi olan yazarı ilk kez bu uygulamada gördüm ve hemen okumak istedim.
Fahri Erdinç ile Acı Lokma ile tanıştım, Acı Lokmanın bu kadar tatlı yutulacağını düşünmemiştim demiş Ressam Jak İhmalyan bu kitap ile ilgili, bende okurken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım sanki okumaya başladım ve hemen bitti kitap, okuyucuyu zorlayıcı değil tam tersi okudukça okunası bir kitap Acı Lokma. Yazarın okuduğum ilk kitabı olmasına rağmen büyük bir yazar olduğunu iliklerime kadar hissettim ve Nâzım Himmet'in Türk dilinin ustalarından gösterdiği bu büyük yazarı neden daha önce tanımamışım diye hayıflandım.
Kitap yazarın çocukluk yılları başta olmak üzere Bulgaristan'a kaçtığı 30 yaşına kadar ki zamanı anlatıyor. Birinci Dünya savaşı ile cumhuriyetin ilk dönemlerine de ışık tutuyor bir yandan, özellikle Anadolu'da nasıl zor şartlar altında yaşandığını büyük bir ustalıkla kaleme almış. Çocukluktan sonraki kısımlara çok az değinilmiş kitabın genelinde çocukluk ve yasadıgı acılar üstüne kurulmuş. Beni en 2. ve 14. Bölümler etkiledi, bir ara okumayı bırakıp iç geçirdiğimi bilirim okurken.
Hemen akabinde kitabın devamı niteliğindeki Kardeş Evi kitabına da başlayacağım, madem ustayı tanımak için geç kaldım ne kadar erken okunursa bütün eserleri o kadar iyi bundan sonra.
