Kitap tam bir "güleriz ağlanacak halimize" kitabı. Küçük yaşlarda ömer seyfettin'in hikayelerini okumuştum ama efruz bey'i okumak bu günlere nasip oldu. İyi ki de öyle olmuş çünkü çocuk aklımla bu kadar anlayamaz, bu kadar keyif alamazdım. Yazarın kalemini bir kez daha ispatladığını söyleyebilirim. İnce ince yermeleri muazzam. Bazı yerlerde kendimi tutamayıp kahkaha attım fakat kitabın yazıldığını tarihten günümüze bir kesim insanların hiç değişmediğini görmek, kendine ve topluma yabancı insanları tanımak biraz can acıttı. Sosyal eleştirinin yanı sıra çuvaldızı kendimize batırmamızı da istiyor yazar bizden. Ne demişler.. "çok cahilsin keşke ölsen" :)