Gönderi

İnsan çoğu zaman başkaları için yaşar, hatta arttırıyorum; insan başkaları için yaşar. Dağlardan yükselip kuşbakışı izlersek de şöyle bir manzara var o zaman: Adem’le Havva’nın fingirdeşmesinden bu güne, koca bir hiçlik! Boşa yaşanmış hayatlar ve trajikomik tarih kâğıtları; evet, düşman ya da dost, birileri birilerini ayakta tutmak ya da yıkmak için her gece yatıp her sabah uyandı. Kravatını taktı, çorabını çekti, karısını ya da metresini ya da bir jigolo ne değişir, usulca öptü-tekmeledi, ne değişir; kıramadığımız rutin bu; karanlıkta uyuduk ışıkta uyandık ve aklımıza gelen ilk şey başka yüzler oldu.
İthaki Yayınları
··
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.