Üşüyoruz ve bir cam şişeyi sıcak suyla doldurup bacaklarımızın arasına almışız ananemle. Ayaklarım, onun ayaklarının arasında. Beni ısıtmaya çalışıyor. Kokusu burnumu dolduruyor. Fakat biraz hüzünlü bir koku bu. O zamandan anlıyorum. İnsan o yaşlarda, atari salonlarında rastlayamadığı kadar güzel şeylerle karşılaşınca aklı çıkıyor korkudan. Ya yok olursa, ya bir şey olursa, nerede bulurum şimdi aynısını. Usul usul ağlıyorum bazı geceler onun yanında yatarken. Yıllarımı alan aynı duayı ediyorum; "Allah'ım, beni duyman için gecenin bu sessizliğinde n'apabilirim bilmiyorum ama n'olur ananemden önce ben öleyim. Ya da yok, ikimiz aynı anda. O da olmaz, annem, babam, kardeşim, dedem, dayım, teyzelerim, Aynur teyze falan hepsi çok üzülür. Allah'ım, bu senin için çok mu masraflı olur emin değilim ama, hepimiz bir trafik kazasında aynı anda ölelim."
İthaki Yayınları
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.