120 syf.
·
Not rated
·
Read in 5 hours
·
30 views
Fatih Sultan Mehmed zamanında Osmanlı Devleti’nin doğuda Akkoyunlularla batı da ise Venedik Cumhuriyeti’yle giriştiği mücadeleler esnasında Akkoyunlular ile Venedikliler Osmanlılara karşı ittifak kurmak çabasında olduklarından birbirlerine elçiler göndermekteydiler. Elçiler Osmanlı topraklarını kullanmaksızın ya güneyden Karaman, Ramazanoğlu ve Dulkadir topraklarından geçerek, ya da Kuzey’den Tatar ülkesini kat edip Karadeniz’in kuzeyindeki yolu kullanarak İran’a ulaşıyorlardı. Bu elçilerden biri olan Josaphat (Giosafa) Barbaro, önce tüccar olarak daha sonra elçi sıfatı ile Doğu’ya iki yolculuk yaptı. İlkinde, 1436 ile 1452 yılları arasında Karadeniz’in kuzeyindeki Tatarlar arasında bulundu. İkinci yolculuğunu ise Venedik-Osmanlı savaşlarının hız kazandığı bir dönemde elçi sıfatıyla 1474 ile 1478 yılları arasında İran’a yaptı. Her iki bölgede Türklerin hâkimiyetinde olduğundan gördüğü, şahit olduğu, hatta duyduğu şeylerin büyük bölümü Türklerin hayatına dair konulardı. Bunları yazmak için başlangıçta hevesli değilse de kendisinden sonra bölgeye gidecek olanlar kılavuzluk yapmak, çevresindekilerin merakını gidermek, en azından kendisinden önce Akkoyunlu ülkesine gitmiş olan seyyahların anlattıklarına karşılık kendisin daha doğru şeyler naklettiğini ortaya koymak amacıyla seyahatnâmesini kaleme aldı.
kitabın konusu bence çok ilgi çekici. bu seyahatnameler de ayrı güzel bu arada. (=
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.