Bir bayramlar bir de cenazeler. Yalandan küflenmiş iki şey. Birinde bir fatihaya tonlarca dedikodu sığdıran insanların öylesine bir başsağlığı dilemesi. Diğerinde samimiyetsiz bir "iyi bayramlar" dileği. Bunlarla da yetinilmiyor tabii " ee canım sizin iş ne oldu" "hmm demek daha evlenemedi ha yazııık" "Aaa atandı mı? Ayy şaşırmadım biz zaten ona çok inanıyorduk"...süslemeleri vesaire.
Yalnızca bu günlerde adetten de olsa hatırlanan, huzurevlerine terk edilmiş anne babalara uğrayan çıkarcı evlatlar. Hiçbir zaman hali hatrı sorulmayan sırf rehberde kayıtlı diye bir toplu mesaja layık görülen o insanlar...
Ve dahası. Hepsi mış gibi değer vermeler, yalandan gülümsemeler, sarılmalar, öpüşmeler, yemekler, tam şunları yaparken birbirine olan meraklı bakışlarını saklayamyanlar...
Sonuç olarak:
Başkalarının samimiyetsiz ilgilerini görebilmek için;
ya diğerlerinden farklı bir günün olması, ya sevdiklerimiz tarafından terk edilmemiz ya da ölmemiz gerekiyor.
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.