Üzgünüm. İlk başlarda (yaklaşık 300. sayfa) Alper karakterine sevgiyle ve aşkına gıpta ile baktığım için üzgünüm. Bu sayfalardan sonra yani kitabın sonlarına doğru Alper karakterine tahammülüm kalmadı ve ağlamaya, kızmaya başladım. Sinirden kulaklarım kıpkırmızı oldu ve kitabı fırlatıp atmak istedim. Nasıl? Eşine sırılsıklam aşık ve yıllar geçmesine rağmen hala ilk günkü gibi sevdiğini söyleyip dururken nasıl olur da bir başkasını arzulayabilir? Nasıl olur da bu kadar kör olabilir insan? Yok arkadaş. Alper gibiler her şeyi hak ediyor. Nefret ettim ondan. Konusu aldatma olduğu için beğenmedim çünkü bu hayatta en sevmediğim şey ihanettir. Kitap beni çok zorladı