Kavranmaz bir şeydi bu koku, tasvire sığmaz, hiçbir yere oturtulamayan bir şey. Aslında hiç olmaması gerekirdi. Ama vardı işte, kesinlikle karşı konulmaz doğallığı içinde ortadaydı. Onun gösterdiği yöne, yüreği korkudan çarpa çarpa yürüyordu Grenouille, çünkü kokuyu izlemediğini, kokunun kendisini tutsak aldığını, direnemeyeceği biçimde kendine doğru çektiğini seziyordu.
Sayfa 47 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
419 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.