Hayata ve ölüme bakışım...
"Ölüm konusunda bu kadar sakin misin, sevgili Effi?"
"Tamamen sakin, anne."
"Bu konuda yanılıyor olamaz mısın? Herşey hayata bağlı ve gençler bilhassa. Ve sen de hâlâ çok gençsin, sevgili Effi."
Effi bir müddet sustu. Sonra dedi ki: " Biliyorsun, ben pek okumazdım, ve İnstetten (kocası) buna hayret ederdi ve hoşuna gitmezdi." [...]
"Ama bana bir şey anlatacaktın sanırım." dedi annesi.
"Evet, anlatacaktım, hani benim için gençsin dedin ya. Evet hakikaten gencim daha. Ama bir zararı yok. Henüz mutlu günlerimizdi, akşamları İnstetten bana kitap okurdu; çok iyi kitapları vardı, ve birinde deniyordu ki: Adamın birisi hoş bir (alem) sofrasından kaldırılmış, ve ertesi gün çağırılıp kaldırılan adam sormuş, akşamın devamında nasıl geçtiğini. Cevaben demişler ki, 'Ya işte, ufak tefek birşeyler oldu daha ama, aslında pek birşeyler kaçırmadınız.' Bak anne, bu sözler zihnime kazındı - sofradan biraz erken kaldırılmanın kötü bir yanı yok."
Sayfa 338Kitabı okudu
·
178 görüntüleme
Yaşama karşı heyecanın, hevesin, aldığı tadın azlığı ve çokluğuyla ilgili olmalı.
Daha çok doymuşluk bana göre... :)
3 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.