öyle.
Uzun zaman sonra uygulamaya bilgisayar üzerinden girme fırsatı yakalıyorum. Yaklaşık bir yıl sonra bilgisayardan giriş yapmam, içimi dökmem için bir fırsat oluyor. Sevdiğim alışkanlıkları tekrardan sıralayıp önce bir Evgeny klasiği açıyor ve cümlelerime başlıyorum. Hani demiştim ya epey bir zaman giriş yapamadım diye, beraberinde kitapta okuyamamam ve alışkanlığımı kaybetmem içimde oluşan hüznü, huzursuzlukla beraber getiriyor. Geriye dönüp baktığımda belki bazı şeylerin çok uzağında olmam belki de yaşadıklarımdan uzakta olmam fikirlerimi zihnimin en uç noktalarına sürüklemiş. Şimdi tam sırası diyor beynim işte aynı yerdesin aynı dükkanda... Bir karar verme gereği duyuyorum içinde, radikal kararlar vermekte zorlanmamıştım bundan önce tabii bu yönde verdiğim kararların sonucu sürekli bana zarar verdiğinden ötürü bu kez çekimser davranmam olağan geliyor. Önce bir bir düşünüyorum her şeyi ve herkesi... Mesele çok anlamsız geliyor bana özelikle insan canına hiçbir değer verilmediği günümüz dünyasında. Yaşantılarımız, var oluşumuz bile rastlantıdan öteye gitmiyor. ( Bu fikrime katılmayacak çok fazla kişinin olduğunu biliyorum elbette) Kısacası yakın zamanda yaşanan olaylardan sonra hayatın ciddiye alınmaya değecek bir şey olmadığını düşünüyorum, elbet bir çok problemle karşılaşabilir ekonomik sıkıntılar vs. tüm bunları göz ardı etmek pek mümkün değil, yaşamın amacı belki kimilerinizin çoğunlukla ortak paydada buluştuğu bir konu üzerine... Benliğim bundan önceki yaşam dilimlerimde kimi zaman farklı fikirler bulsa bile şu an şu soruyu kendime sormaktan öteye gidemiyorum; amaç nedir?
·
92 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.