Necip Fazıl'ın bu zamana kadar neden okumadım dediğim kitabı. Necip Fazıl'ı ilk defa okuyacaklara tavsiyem bu kitap ile başlamaları. Çünkü bu kitap bir nevi otobiyografi niteliğinde. Kitap Necip Fazıl'ın nasıl bir evde doğduğunu anlatarak başlıyor. Onu çok seven dedesinden dinlediği hikayeleri, babannesinin okuma hayatına olan etkisini... nasıl bir genç oldugunu eğitim hayatını vs Necip Fazıla dair birçok şeyi öğreniyorsunuz. Bu kitap tam bir otobiyografi değil bana kalırsa çünkü Necip Fazıl bu kitapta kendini anlatmaktan ziyade efendim dediği Abdulhakim Arvasi hazretlerini anlatıyor. Arvasi hazretlerini tanımadan önceki Necip Fazılı ve sonraki Necip Fazılı anlatıyor ve üstad hayatını ondan önce ve sonrası diye ayırıyor. Arvasi hazretlerine dair anlatacak çok şey var ve fakat Necip Fazıl gibi bir üstad bile onu anlatmaya zorlanırken ben bunu yapabilecek güçte değilim. Hem üstadı hem Arvasi hazretlerini tanımak isteyenler mutlaka okumalı. Kitaptan birkaç cümle ile incelememi bitiriyorum.
Allah, sırrını eminine verir; bilen söylemez, söyleyen bilmez. Allaha malik olan neden mahrumdur; Allahtan mahrum olan da neye malik?.
Namaz, Efendimden aldığım feyizle, benim için her işin başı, her oluşun temeli, dinin direği.. Onsuz hiçbir şey konuşamam; ne konuşur, ne konuştururum.
Garibiz; her yerde, her şeyin içinde ve herkesin ortasında garibiz. Vatanımız burası sanmayın!.. Ve bu gurbet Allah hasretinden başka hiçbir şey değil.. Her șeye ve herkese uzaklğında aks-i dâvası o, Allah... Yakın olan o, ama biz farkında değiliz.
Derlerdi ki: Her kemâlden sonra bir zevâl beklemeli...
