Yanında birileri olsa da yalnızsın. Kalabalık grupların içerisinde kahkahalarla gülümsesen de her günün bambaşka insanlarla yan yana geçse de yalnızsın. Bu fiziki bir olgu değil. Ben hep senin yanındayım diyen herkesin, en ihtiyacınız olduğunda sessizliğiyle yalnızsın.
Acı şahsidir. Kimsesizsin. Yanında herkes var ama daima kimsesizsin. Bunu kabul edip devam etmek, kendi çarelerini kendin yaratmak zorundasın. Herkes bir süre eşlik edecek ve yürüdüğün her yolun sonunda koca bir boşluk ve yalnızlık göğsüne bastıracak seni. Hayat biraz böyle.