Çocuklarla aramızdaki tek fark, hislerimizi bastırmaya çalışmamız..
·
376 views
Bu ileti İsmet Özel'in bir cümlesini getirdi aklıma ve hemen gidip buldum hemen :))
"çocuklarla şairlerin ortak bir yanı var. Şairler bir türlü büyüyemedikleri, çocuk kaldıkları için mi? Pek değil. Bence çocuklarla şairlerin derinlere dalan sözler edişlerinde paylaştıkları şey tedbirsizliktir. Çocuk hakikate yönelen sözler ederken nelere dikkat etmesi, hangi sırayı izlemesi gerektiğini bilmez. Bu konuda hazırlıksızdır. "
❤️🌷
İsmet Özel'e sevgimiz boşa değil ya, kanıtlı işte :))
2 next answer
Çocukluğunu da; bastırılmış, etrafı sert fikirlerle çizilmiş çerçeveler içerisinde yaşayan kişiler ilerleyen yaşlarda fıtri olarak çocuksu davranışlarda bulununca toplum putu tarafından hemen ayıplanıp içindeki umut yanmaya fırsat bulmadan söndürülmeye çalışılıyor. Gözlerdeki o yıkılışı görmeyenler ise bu olayın müsebbibi niteliğinde bence
Sizde de oluyor mu bilmiyorum ama beni derin tefekküre iter, çocukların olaylara bakış açısı, masumiyetleri ile yüzde bıraktığı gülümseme, dünyanın hızlı akışına karşı kalbimize dur deyişi, aslında okkalı mesajlar verirken bunun bize bir ödül gibi gelmesi. Niye bu kadar yorum yazdıysam artık :)
Velhasılı kelam yüreğinizdeki çocuğa iyi davranın..
Olgunlaştığımızı sandıkça çocukkenki masumiyetimiz kayboluyor ya da zaten kaybolmaması mümkün değil dünyamız koşullarında. Yaşadıklarımız, şahit olduklarımız, bilmek zorunda bırakıldıklarımız bizi çocukluğun o nevi şahsına münhasır halinden alıkoyuyor
Her sayfanın başındasınız okumadan da geçemiyorum. Beğenilemeyecek paylaşımınız da yok. 😂 Biraz aşağılarda olsanızda geç beğensem. Biraz farklılık olsun. 😂 Nasıl bir uygulamaysa çözemedim. MaşaAllah diyelim de nazar değmesin. Tespitlerinizi ve paylaşımlarınızı takdir ediyorum.
😅, ne yazsam bilemedim. Paylaşım yapmaya ara mı versem ki 🤭. Bence en iyisi teşekkür edeyim, beğenilen paylaşımlarım adına 😄
2 next answer
Aslında çocuklar hem geçmiş hem de geleceğimiz. Belki de bundan dolayı çocuklara olan kopmayan bağımız. Çocukken büyük oluşumuz, büyüyünce çocuğumuzun olması. Kendi çocuk oluşumuza aldırmadan çocuk yetiştirmemiz. Nasıl bir ebeveyn olduğumuz çocukluğumuzun nasıl geçtiğine de bağlı olabilir diye düşünüyorum. Hep eskiye dalışlarımız, geçmişi hatırlatan bir mekan, ses, koku anında çocukluk zamanlarımızın hatıra gelişi. Bilemedim ya, güzel bir düşünce sahası...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.