Yakınında hiçbir insan biçimi görunmüyor, havadan hiçbir ses gelmiyordu. Ama gelgit dönmek üzereydi ve gün batmaya yüz tutmuştu. Karaya dönüp sahile dogru koştu ve keskin çakıllara aldirmadan eğimli kumsaldan tırmanırken, perçemli kum tepecikleriyle çevrelenmiş bir kuytu köşe buldu ve hemen uzandı oraya akşamın huzuru, sessizliği kanının taşkınlığını yatıştırsın diye.
·
201 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.