Bu iki ism-i şerif, -güzel amellerinden dolayı veya fazlu keremi gereği- bazı kullarını rıza ve rahmetine yakınlaştıran veya -kötü amellerinden dolayı- bazı kullarını da rıza ve rahmetinden uzaklaştıran manasına gelir. Rıza ve rahmetine yakın kıldığı kimseyi öne almış, uzaklaştırdığı kimseyi ise tehir etmiş olur.