Vakitlerden bir bayram günü. Bayramın birinci günü. Ziyaret mezara. Kıyısında seyrediyorum mezarlığı. Güzellik de, gençlik de, zenginlik de, mevki makam, rütbe de, her yaştan her telden insan toprağa karışmış.. Uğruna şiirler yazılmış gözler de toprağa akmış, şiirler yazan söyleyen eller diller de. Şimdi hepsi sus.. Ya da biz duymuyoruz.. Kimbilir edebiyatın hakikat dilini onlar, en etkin o ölü dediklerimiz kullanıyorlar..
Bir mezar çarpıyor gözüme sonra.. Toprağı taze, belli ki yeni gömülmüş.. Başucunda bir tahta parçası ad soyad, ölüm tarihi.. Ve onunda başucunda bir selvi ağacı.. Selvi ağacında kozalak.. Kozalakta hayat. Dallar arasında kuşlar, cıvıldaşmalar. Yuva ve yumurtaları.. Sincaplar daldan dala atlıyorlar, hayata tutunuyorlar.. Bunlar teferruat. Bunlar kapalı zarfları açıp okuyan bakışlardır.. Yoksa mezar taşında - el fatiha yazdığı gibi bir fatiha okur sırtını döner gidersin.. Senin bir kalbin var.. Kalbin mezar taşı değil. Tefekkür et de gözlerin yaşarsın, gönlün yeşersin.. Senin de bir deli rüzgarın essin. Essin ki gafletinden uyanasın.. Essin ki meşe ağaçları arasında rahmet bulasın.. Ziyareti sebebimiz makul ve makbul olsun. ✍🏻
·
88 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.