Taocular, organları bedenimizin ebeveynleri ve duygularımızı da çocuklar olarak görürler. Bunlar birbirinden ayrıldıklarında uyum ortadan kalkar, onun yerini uyumsuzluk ve gerilim alır. İnsanlar mutluluğu, tatmini ve sevgiyi kendi içlerinde aramak yerine kendi dışlarında ararlar. Zihinlerinin ve ruhlarının ihtiyaçları yerine bedenlerinin ihtiyaçlarını dinlerler. Aradıkça daha fazla ihtiyaç yaratırlar ve gerçekte aradıklarını asla bulamazlar. Aradıklarını bulmak yerine kendi içlerinde bir bozulmaya neden olurlar. Gerçek mutluluk, gerçek sevinç ve gerçek tatmin iç huzurla birlikte gelir.