Gönderi

Sevdim seni hep canlara cânân diye sevdim, Bir ben değil, âlem sana kurbân diye sevdim. Ecrâm u felek, levh u kalem mest-i nigâhın, Dîdârına âşık Ulu Yezdân diye sevdim. Mahşerde nebîler bile senden meded ister, Gül yüzlü melekler sana hayrân diye sevdim. Aşkın ile buhurdan gibi tütmede bu kalbim, Sensiz bana cennet bile hicrân diye sevdim. Tâ arşa çıkar her gece âşıkların âhı, Asîlere lûtfun yüce fermân diye sevdim. Doğ kalbime bir lâhzacık ey nûr-i dilâra, Sevdânı gönül derdine dermân diye sevdim. Bülbül de senin bağrı yanık âşık-ı zârın, Feryâdı bütün âteş-i sûzân diye sevdim. Hûriler ezelden beri şeydâ-yi cemâlin, Yanmıştı sana "Yûsuf-ı Ken'ân" diye sevdim. Evlâdü iyalden geçerek ravzâna geldim Evsâfını medh etmede Kur'an diye sevdim. Kıtmîrinim ey şâh-ı rusül, kovma kapından, Âlemlere rahmet dedi Rahmân diye sevdim. Şeydâ kuluna eyle nazar merhametinle, Bir lahza nazar en büyük ihsân diye sevdim. Cemâlî (?)
Sayfa 220Kitabı okudu
·
57 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.