Sükûtu çoktu, ihtiyaç olmadan konuşmazdı. Luzumsuz konuşanlardan yüz çevirirdi. Gülüşü tebessümlü, sözü hakkı batılı faslediciydi. Sözü fuzuli uzatmaz, çok kısa yapmazdı. Tazim ve ittiba için ashabının O'nun yanında gülüşü tebessümdü.
Meclisi, yumuşaklık ve haya, hayır ve emanet meclisiydi. Orda sesler yükseltilmez, hürmetler parçalanmazdı. Nebi (Sallallahu Aleyhi ve sellem) konuşunca, ashabı sanki üzerinde kuş varmış gibi başlarını eğerlerdi.
Sayfa 113Kitabı okudu
·
89 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.