Evet, 600 sayfalık 20 günlük bir yolculuktan sonra buradayız. Mithat Cemal Bey’in bence bir miktar otobiyografik unsurlar da barındıran kıymetli eserini sonunda bitirdim. Evvela şunu söyleyeyim, okur kimliğimle değerlendirince aradığımı bulamadığım, içeriğinden hoşlanmadığım bir kitaptı. Ben kitabın geçtiği dönemin tarihini göz önünde bulundurunca daha siyasi bir roman beklemiştim. Ama malesef kişisel ilişkiler, karakterler, aşklar, entrikalar çok daha ön plandaydı ve bu kısımlar benim için roman uzadıkça sıkıcılaştı. Abdülhamit tahttan indirilirken, İstanbul işgal edilirken ve Anadolu’da Kurtuluş Mücadelesi başlamışken bilmem ne paşanın kızının gayrı meşru ilişkilerini kurcalamak değildi benim kitaptan beklentim. Ancak, bu aşamada çekmeceyi açıp Edebiyat diplomamı çıkarıyorum, eser Türk edebiyat tarihinin dönüşüm ve gelişimini izlemek adına bence çok kıymetli. Yazarın kalemine hiçbir şey söyleyemem, bazen öyle cümleler yakaladım ki değil altını çizmek bir yerlere not almak ihtiyacı duydum, öyle bir doygunluk. Ve tam bir geçiş dönemi eseri. 1900lerin başında romanla yeni tanışmış edebiyatımızda çokça örneğini okuduğumuz konak, saray, aşk, ilişkiler temalarını 1930larda okuduğumuz milli mücadele ve cumhuriyet tarihi temasıyla birleştirmiş çünkü. Hem konu hem yapı olarak Cumhuriyet Dönemi edebiyatının ilk, Serveti Funun döneminin son eserlerinden sayılabilir sanıyorum. Bu hacimde bir nehir roman o dönemde çok gördüğümüz bir şey olmadığı için de ayrıca kıymetli buluyorum. Tüm bu eleştirilerime rağmen yazarın tek bir cümlesi var ki benim bugüne kadar okuduğum en iyi Mustafa Kemal tanımı idi, onu buraya ayrıca eklemek isterim: “Bir vatan bir insan gibi ölürken bir insan bir vatan gibi ayaktaydı.”

Üç İstanbulMithat Cemal Kuntay · Oğlak Yayıncılık · 20202,413 okunma

·

250 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Burcu Demir