Sevgili Arsız Ölüm - 1983.
Eserimizin kahramanları: Huvat, Atiye, Nuğber, Halit, Seyit, Dirmit, Mahmut ve Zekiye...
Latife Tekin'in ilk eseri olan ve Türk edebiyatında büyülü gerçekçilik deyince akla gelen en önemli eserlerden olan Sevgili Arsız Ölüm, otobiyografik özellikler taşıyor. Romanda geçen yerler net olarak belirtilmese de yazarın doğduğu yer olan Kayseri'nin Bünyan ilçesinin bir köyünden İstanbul'a göç eden beş çocuklu bir ailenin maddi manevi yaşadığı zorlukları okuyoruz. Dirmit de, tıpkı yedi çocuklu bir ailede tek okuyan çocuk olan Latife Tekin gibi tek okuyan kişi ailesinde.
Sosyal roman özelliği taşıyan eserde 1960'lı yıllardaki köyden kente göç eden ailelerin yaşadığı zorlukları okuyoruz. Sosyalist bir çizgide olan yazar kadın ve doğa konularına karşı duyarlı. 1980'li yıllarda Türk edebiyatında çok önemli bir yere sahip olan yazar geleneksel anlatımla postmodernizmi harmanlanmış ve şiirsel bir anlatımla masalsı bir dünya kurmuş bize. Yazar, İstanbul'a göç etmeden 9 yaşına kadar yaşadığı köyünde annesinden,babasından, komşularından dinlediği cin ve peri masallarıyla büyümüş ve yaşadıklarını da bize aktarmış. Romandaki Dirmit, yazarın ta kendisi. Eserini de annesine yani ölüme kafa tutan tıpkı Dede Korkut Hikâyeleri’ndeki Deli Dumrul gibi Azrail ile pazarlık yapan Atiye'ye ithaf etmiş.
Romanı bazıları çok severken bazıları yarım bırakıyor. Ben seven taraftayım. Bu ailenin başına o kadar çok şey geliyor ki olay akışı yorabiliyor. Ama kendinizi kaptırırsanız müthiş keyifli bir okuma oluyor. Su tulumbasıyla, yollarla, karla, rüzgarlarla, kuşkuşotuyla konuşan Dirmit'in büyülü dünyası bir tarafta;her sorunu büyüyle, muskalarla çözmeye çalışan batıl inançların pençesindeki Atiye bir tarafta... Benim hem şiirsel hem de nüktedan diliyle tekrar okuyacağım kitaplar arasında.
Ayrıca çok genç yaşında bu kitabı yazan Latife Tekin'in bu kadar yöresel kelimeyi nasıl bildiğine şaşırdım. İçine doğduğu kültürün dil özelliklerini masal, destan, halk hikayesi tadında bize veriyor. Bir sürü ananenin bulunduğu eserde Atiye'nin çocuklarına yarı kızgın yarı şevkat dolu "geberesice", çocukların da annelerine "kız" diye seslenmeleri çok sempatikti.
