Karşımızda şeker portakalından tanıdığımız zezé var. Bu sefer cocukluktan ergenliğe geciş dönemine tanık oluyoruz hatta orada yanında izliyoruz. Bir ruh gibi takip ediyoruz. O bizi görmüyor belki ama biz bu anlatımla yanı başında duruyoruz. Kesinlikle okunması gereken bir eser. Yeri geldiğinde güleceksiniz, yeri geldiğinizde gözleriniz biraz nemlenecek. Ama genel olarak tüm cocukların aynı temel ihtiyaçları olduğunu göreceksiniz Bi insanın geciş evresi nasıl bu kadar güzel anlatılır. Sevgiye aç bir cocuğun kendi ailesinden , doğduğu sosyo ekonomik koşullardan uzakta başka bir ailede görüyoruz. Zezé okutulmak için alınıyor ve Katolik bir tarikat okuluna yazılıyor. Ama bir cocuğu sadece parayla veya iyi eğitimle mutlu edemeyiz. Bir bitkinin verimli olması için nasıl güneşe , suya vb ihtiyaçları varsa bir cocuğunda sevgiye ihtiyacı var. Zeki ve hayal gücü inanılmaz gelişmiş zezé bunları halletmiş. Bir çururu kurbağasını kalbine yerleştiriyor. İnsanların veremediği ilgiyi bir cururu kurbağasından bekliyor... Baba sevgisi istiyor. Geceleri öpülmeyi, iyi geceler denilmesini, acılırsa üstünün örtülmesini karanlıkta yalnız kalmak istemiyor. Bir film aktristi ve aynı zamanda şarkıcı birini baba yerine koyuyor. Ona monptiti diyen. İşlerinden fırsat buldukça yanına gelen biri. Bu ikilinin sevgisi kitapta en güzel 2.ilişki. O baba sıcaklığını hissediyorsunuz. Ama en güzeli ise dini kurallar gereği baba olamayacak olan okul pederi fayolle. Bence en güzel ilişki bu. Baba oğul mu yoksa abi kardeş mi ne dersek diyelim. Her beladan kurtaran , zezéye kol kanat geren ve şüş dediğinde Her şey biten. Okurken şüş demesini yüreğimde hissettim. En sevdiğim diyaloglar bu ikilinindi. Bir cocuğun hayali karakterlerini dalga geçmeden anlayan ve yardımcı olan. Ona yol gösteren , her zorluğundan yanında olan kişi. Limanı terkeden son kişi...

Güneşi UyandıralımJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 202135,1bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Berker