Sonra , zaman zaman bir lokomotifin hareketlendirip bıraktığı bir vagonu, raylar üzerinde tek başına ağır ağır ilerlerken gördüğünde kendini düşünürdü. Tıpkı bu vagon gibi, birisi onu yaşam yolunda itekleyip bırakmıştı ve kendi başına hala yol almakta olduğunu düşündü. Diğerleri makas değiştirirken o hala aynı yolda ilerlemekteydi. Bilinmez nereye! Ama o itiş gücünün yavaş yavaş azalıp bittiği bir gün gelecek ve daha önce hiç görmediği yerde bir yerde duracaktı.
Sayfa 27 - HECE YayınlarıKitabı okudu
·
3 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.