"Evet" dedi. "Haklısınız. Yahudi Boykotu Günü Nazileri cesaretlendiren ilk büyük barbarlıktı. Nadia'nın babasının da atolyesine gitmişler ve adamcağızı feci şekilde dövmüşerdi."
Alman halkı bu vahşete dur diyemez miydi?" Maximilian gülümsedi. "Hirsch'in kitabını okumuşsunuz" dedi. "Hirsch o gün sessiz kaldığı için Alman halkını hiçbir zaman affetmedi ama bence çok haklı değildi." "Neden?"
"Çünkü halk ancak örgütlü olduğu zaman etkili olabilir. Yoksa tek tek insanlar, zorbalık karşısında sinerler. Genel kuraldır bu. Alman halkının da elinde bir şey yoktu. Ama partiler ve diğer örgütlenmeler suçluydu elbette."
“Yine de anlamıyorum" dedim. "Komşularına zorbalık yapılırken bir halk niye sessiz kalır?"
Maximilian gözlerini gözlerimin içine dikti.
"6-7 Eylül 1955'te burada ne olduğunu hatırlasanıza" dedi. "Hem de bu mahallede, Pera'da. Bütün Rumların mağazaları yağmalanıp, birtakım vahşi gruplar Türk ve Müslüman olmayan vatandaş avına çıkmadı mı? Bir linç günü değil miydi o da?”
"Öyleymiş” dedim.
"Peki, sıradan halk sesini çıkarabildi mi?”
"Bildiğim kadarıyla çıkaramadı. Sadece bazı Türkler komşuları olan Rumların, Ermenilerin hayatını kurtardılar. ”
"Yani vicdanlı insanların bireysel çabaları. ”
"Evet. "
"Yanlış anlamayın. Bunları Türk halkını suçlamak ya da olup bitenleri Nazi canavarlığıyla kıyaslamak için söylemiyorum. Her ülkenin tarihinde böyle olaylar vardır ama sıradan halk sesini çıkaramaz. Size biraz önce ne dedim: Her iktidar öldürür! Kimi daha az, kimi daha çok. ”
Sayfa 207Kitabı okudu
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.