Ali Fuat Paşa (Cebesoy) ise, ihmal edilmiş olduğunu düşünüyordu ve kırgındı. Kendisine verilen Meclis ikinci başkanlığı görevini az görmüştü. Onun Atatürk'ten ayrılışının nedeni fikir veya görüş ayrılığı değildi. Hırsının kurbanı olmuştu.
Atatürk'ten ve milletvekililliğinden ayrıldıktan sonra günlerini düşkünlük ve yoksulluk içinde geçirmeye başlayacaktı. Bir gün İstanbul'dan Ankara'ya geçiyordum. Nuri Conker de benimleydi. Ali Fuat Paşa ile aynı trende olduğumuzu öğrendik ve kendisini ziyaret etmeye karar verdik. Kompartımanına girdiğimizde, rendelenmiş elma yiyordu. Kendisine şöyle dedim:
"Paşam! Atatürk'le okul yıllarından beri samimi arkadaş olduğunuzu biliyoruz. Birbirinizden ayrılmanıza neden olacak bir fikir ayrılığınızın da olmadığını biliyoruz. Öyleyse bu gerginlik neden devam edip gidiyor?"
"İyi ama ne yapabilirim?"
"Çok basit. Kendisini hiç arayıp sorduğunuz yok. Mesela Ankara'ya geldiğiniz zaman saygılarınızı sunmak amacıyla Köşk'e gitmeniz, böylece dostluk ve vefa göstermeniz doğru olmaz mı?"
" Bu şekilde müracaatle hakarete mi uğrayayım?"
"Sizin veya arkadaşlarınızın böyle bir müracaati oldu da hakarete mi uğradı?"
"Pekala, bunu da deneyelim."
Nuri Conker'le birlikte, bu denemenin çok yararlı olacağını anlatmaya çalıştık. Çünkü biliyorduk ki, Atatürk, Ali Fuat Paşa'yı gerçekten severdi. Ona kızdığı vakit, gıyabında "budala" dersi. Bununla, kafasızlık ettiğini anlatmak isterdi.
Trenden inince doğruca Köşk'e gittik. Atatürk'e Ali Fuat Paşa ile trendeki konuşmamızın tamamını anlattım. Çok duygulandı ve Başyaver Celal Bey'e, "Ali Fuat Paşa benimle görüşmek isterse, akşam yemeğine davet ediniz" emrini verdi.
Gerçekten Ali Fuat Paşa tavsiyemizi dinlemiş, randevu istemiş, akşam yemeğine davet edilmişti. İki eski arkadaş öpüştü, koklaştı.
Ertesi sabah kalkıp, günlük gazetelere baktığımızda, Ali Fuat Paşa'nın milletvekili adayı olarak gayet samimi bir bildiri ile Konyalılara takdim edildiğini görüyorduk.
Kılıç Ali'nin Anıları, sf 234-235
·
45 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.