Zamanında ben Tolstoy sevmiyorum ya bikbik etmiştim, ben Tolstoy okumamışım halbuki. Diğer eserleri hiçbir şeymiş. Neden bir başyapıt olduğunu anlatmaya gerek yok ya. Ne diyeyim ki ben bu kocaman kitaba şimdi? Sadece karakterlerin benim üzerimdeki etkilerinden bahsetmek istiyorum. Levin'den başlayacagim. Kitabın sonu itibariyle bir tık hayal kırıklığına uğrattığı için. O kadar düşünme, çabalama, felsefeyle şunla bunla kafayı bozmanın sonu delirmek falan olmalıydı ya, dine dönmek değil... Yine de kitaptaki en içten karakter olduğu için favorilerimden oldu. Vronski. Günümüz Türkiyesinden bir karakter olsa Kadıköy çocuğu falan olurdu bu. Yine kitabın sonlarında Anna vronskinin aşkı için kendini tatmin etme aracı olduğunu süylüyordu, o kadar haklı bir yaklaşım ki. Sırf evli bir kadını elde etmiş olmak için yaptı her şeyi bence. Karenin. Yazık lan adama. Manyak falan ama yine de aldatılmayı kimse hak etmez be... Gelelim Anna'ya. Ah be Anna. Neler yaptın öyle? Bir yandan içinde bulunduğu evliliği düşününce çok normal diyor insan bir yandan da bu kadar da düşüncesiz davranmasaydın diyorum. O suçluluk öyle bir yerleşti ki içine sonunda kaybetti işte aklını. Olan çocuklarına oldu sanki. Kitapla ilgili genel olarak şaşırdığım bir nokta da 600. Sayfalarda tamam artık olaylar bitti gibi olurken hala 400 sayfa daha olması... Ve olaylar aslında bitmemiş. Sanırım karakter ve hikaye çeşitliliğinden bu bin sayfanın neredeyse hepsi dolu dolu geçiyor. Tolstoy bundan gayrı babamdır...

Anna KareninaLev Tolstoy · İletişim Yayınları · 201340,1bin okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Momoşko