Dəhşət gözəl bir kitab alınıb. Kitab Hayati İnanç və Bekir Develi’nin qarşılıqlı söhbət temalı dialoqu üzərə qurulub. Hayati hocanı “Yeriyən kitab, Yeriyən təcrübə” olaraq görürəm. Allah ömrünü uzun etsin. Hayati Hocaya olan adını qoya bilmədiyim muhabbetin, simpatiyanın səbəbini də bu kitabdan anladım. Sevdiyimiz insanlar ortaq nöqtəmizi əmələ gətirirmiş. Hayati İnanç’ın bu cümlələri ilə yazını sonlandırım. "Ya, iyi ki okumuşum, tabii! Hatta etrafımdaki insanlarca tenkit edildiğim olmamış mıydı, olmuştu. Oğlum çok eziyet ediyorsun kendine, dur bir yavaş, diyorlardı. Ama ben yanıyordum, başka bir çare bulamıyordum ki! Ancak İmâm-ı Rabbânî hazretlerini okursam nefes alabiliyordum! İmam Gazâlî hazretleri başımı okşayan, beni teselli eden bir baba gibiydi. Başımı dizine koyduğum, bana şefkat gösteren bir ana gibiydi. Ben İmam Gazâlî hazretlerinin Kimyâ-yı Saâdet isimli kitabının kucağında yetiştim yahu. Abdülkadir Geylânî hazretlerinin kitaplarını okudum ve ben onunla tanıştım ya! Allah Allah! Tanışmak illa yüz yüze gelmek midir?" "İşte kitaplarda büyük ruhlarla tanışır, onlarla yoldaş olursun. Kitap insana bunu kazandırır. Ben uzun yıllar boyunca İmam Gazâlî hazretleri burada olsaydı meseleye nasıl bakardı dedim, bu gayriihtiyari olan bir şey, yani kendini zorlamıyorsun, aklına geliyor. Çünkü o sana hadiseyi öyle bir anlatıyor ki onun bakış açısına imreniyorsun, özeniyorsun. İnsan benzemek istiyor tabii. On beş yaşında ya vardım ya yoktum. Etrafima garip garip bakardım; aile büyüklerim, okuldaki hocalarım veya hürmet ettiğim filanca amca, filanca dayı... Onlara bakar ve bu kitabı görmediler mi, gördüler de anlamadılar mı diye hayıflanırdım. Onlara saygı duyuyordum ama böyle bir kitap buradayken bu insanlar nerede diye şikâyetlenirdim."

Fabrika AyarıHayati İnanç · Profil Yayıncılık · 20208,1bin okunma

·

173 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.