Bugün Müslümanlık iddiasında bulunan toplumlardan bir kısmılaik olduklarını, dinle hiçbir ilgilerinin bulunmadığını açık bir şekilde ifade ediyorlar. Bir kısmı ise dine hürmetkâr olduğunu açıklamakla birlikte gaybı inkârla sosyal düzenlerini bilimsellik esasına dayandırarak bilimselliğin de dinle asla uzlaşamayacağını söylüyorlar. Bu, ancak kara cahillerden sadır olabilecek bir hezeyandır. Bir kısmı da hâkimiyet yetkisini Allah'ın dışında bir varlığa vererek kendi kafalarından kanunlar uydurmakta ve sonra da bu kanunlara Allah'ın şeriatı demektedir. Tek Allah'a ubudiyet nokta- sından bütün bunlar arasında herhangi bir fark yoktur.
Durum bu şekilde kesin hatlarıyla açıklığa kavuşturulduğunda İslâm'ın bir bütün olarak cahiliye toplumlarına karşı alacağı tavır tek bir cümle ile özetlenebilir: Kendi kriterlerine vurduğunda İslâm dini, tüm bu toplumların Müslümanlık ve Allah'ın şeriatına uygunluk iddiasını kesinlikle reddeder. İslâm, bu toplumları taşıdıkları isimlere, etiketlere ve edindikleri sloganlara göre değerlendirmez. Sonuç itibariyle hepsi, yaşam biçimlerini İslâm şeriatının istediği şekilde tek Allah'a kulluğa dayandırmama gerçeğinde birleşirler. Bunun içindir ki Müslümanlık iddiasında bulunan bu toplumlar da aynı vasfı, yani cahiliye toplumu olma vasfını paylaşırlar.
Yoldaki İşaretler
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.