Aborjinlerin dış ekoloji konusundaki ısrarları, karşı cins ebeveyni için çocuğun hissettiği güçlü ensest isteklerine karşı karmaşık bir savunmaydı. Bu nedenle dinleri, modern insanın psişik gelişiminde rol oynayan genlerle aktarılan Oidipal dramanın filogenetik bir beklentisiydi. Ancak ikincisi tamamen fantezilere ve korkulara dayanan intrapsişik bir fenomen iken Freud cesurca bunu gerçek tarihsel olaylara dayandırarak öne sürdü. Freud, oğulların kadınları kontrol altına almak için hâkim olan baba figürüne karşı isyanının gerçek parricide ile sonuçlandığını belirtti. Nihayetinde pişmanlık yaratan bu şiddetli eylem, ensest tabular ve baba veya baba figürü yerine, totemik nesneye veya hayvana zarar vermeme yasağı, yoluyla kefaret ödenebilmesine yol açtı. Parricide sonucunda otoritenin yerini kardeşin veya klana ait ataerkil ordunun almasıyla gerçek toplum ortaya çıktı. Öldürülen figürün yerine geçme konusundaki bireysel isteklerin ve ilk suçta paylaşılan suçluluk duygusunun hiçe sayılması sonucunda, ihanetin mücadelesini sona erdirmek ve bunun yerine bir araya gelmek için sözleşmeye bağlı bir anlaşmaya varılmıştır. Daha sonra totemik ata, büyük dinlerin daha kişisel olmayan tanrısına dönüştü.
Sayfa 26Kitabı okudu
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.