Sevgican: "sonsuzluğun sonsuz saklanmışlığı, ama yine de insan ruhu..": sonsuzluğun sonsuz saklanmışlığı, ama yine de insan ruhu.. Bu âlemde ne yaparsan yap, dünyaya ait olan sana yetmiyor artık.. ..kavrayan ruh varolana ne kadar derinlemesine nüfuz ederse etsin, isterse varolanı ilk elementlerine kadar parçalasın, isterse edilgin konumda yalnızca hedef olanı etkin olup hareket edenden ayırsın, ikisinin de varlığını her yerde algılasın, birini su ve toprak olarak, ötekini de ateş ve hava olarak kavrasın, varolanı istediği kadar çok sayıda parçalarına ayırsın, araştırmacı bir tutumla atomlar kargaşasının sırrını, hatta daha da ileri giderek, insanın, uzuvlarına ayrılmış canlının en derindeki özünü ortaya çıkarsın, isterse insan olma durumunun her parçasının adım adım farkına varsın, insanın eylemlerinin hem Tanrı—benzerliğini hem de kendi kendini aldatma halini çözümlesin, insandan olanı en derinde yatan, en son çıplaklığı ile gözler önüne sersin, etini iskeletinden soysun, kemiklerinden iliğini emsin, isterse düşüncelerini toz haline getirsin, öyle ki, geriye ayıklanmış, ilahi bir güç tarafından toz haline getirilmiş, anlaşılabilmesi imkânsız egodan başka bir şey kalmasın; bilmeyi başaran zihin, bütün bunları istediği kadar başarmış olsun, adım adım araştırarak bütün bunları koruyabilsin, dahası tasvir edebilsin, henüz bir adım bile atılmış olmaz, bilme eylemi hep bu dünyaya ait kalır, yeryüzüne yargılı kalır, ölümün bilgisi olamadan hayatın bilgisi olarak kalır:..

sonsuzluğun sonsuz saklanmışlığı, ama yine de insan ruhu..

Bu âlemde ne yaparsan yap, dünyaya ait olan sana yetmiyor artık.. ..kavrayan ruh varolana ne kadar derinlemesine nüfuz ederse etsin, isterse varolanı ilk elementlerine kadar parçalasın, isterse edilgin konumda yalnızca hedef olanı etkin olup hareket edenden ayırsın, ikisinin de varlığını her yerde algılasın, birini su ve toprak olarak, ötekini de ateş ve hava olarak kavrasın, varolanı istediği kadar çok sayıda parçalarına ayırsın, araştırmacı bir tutumla atomlar kargaşasının sırrını, hatta daha da ileri giderek, insanın, uzuvlarına ayrılmış canlının en derindeki özünü ortaya çıkarsın, isterse insan olma durumunun her parçasının adım adım farkına varsın, insanın eylemlerinin hem Tanrı—benzerliğini hem de kendi kendini aldatma halini çözümlesin, insandan olanı en derinde yatan, en son çıplaklığı ile gözler önüne sersin, etini iskeletinden soysun, kemiklerinden iliğini emsin, isterse düşüncelerini toz haline getirsin, öyle ki, geriye ayıklanmış, ilahi bir güç tarafından toz haline getirilmiş, anlaşılabilmesi imkânsız egodan başka bir şey kalmasın; bilmeyi başaran zihin, bütün bunları istediği kadar başarmış olsun, adım adım araştırarak bütün bunları koruyabilsin, dahası tasvir edebilsin, henüz bir adım bile atılmış olmaz, bilme eylemi hep bu dünyaya ait kalır, yeryüzüne yargılı kalır, ölümün bilgisi olamadan hayatın bilgisi olarak kalır:..

Sayfa 370 - İthakiKitabı okudu

Vergilius'un Ölümü Hermann Broch

181 views

Sevgican

@Scgscg ·

başlangıcın geceyi çağrıştıran kaosundan parçalar kopartılır, hakikatin zinciri bu halkalarla örülür, zincir sonsuzdur, hakikatin kendisi de sonsuzdur, hayat gibi sonsuzdur, ve elbette yine hayat gibi anlamsızdır, ve de anlamsızlığa yargılı kalır, ta ki hayatın önünde olduğu gibi onun önünde de ölüm, yani ölümsüz ölmenin ışığı, bilinmiş ve kendisi de bilen niteliğiyle açılana kadar; bu, insanın varoluşunun en yalın anlamı ve bütün Yaradılış’ın hakikat olarak bütünlüğüdür; ah, evet, hayatın dünyaya dünyevi olarak bağlı bulunan bilgisi, bu yapısıyla bilinenin üzerine yükselmek ve ona bütünlük armağan edebilmek gücüne, anlamın sürekli bütünlüğünü armağan edebilme gücüne asla sahip değildir; oysa hayat, ancak böyle bir anlam sayesinde bir Yaradılış niteliğiyle varlık kazanabilir ve bu sonsuz varlık içersinde sonsuza kadar hatırlanabilir.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sevgican