Varlık ancak ve ancak yokluğun içinden geçmektedir. Yokluğu görmeyen varlığı da bilemez. Kendine yokluk aynasında bakmayan noksan kalır. Kibir ise noksanı eşref-i mahlûkat olan insanın kendini üstün görme aynasıdır. Bu aynada kişi özünü kaybeder. Bir yanılsamanın içinde dağılır. Zan içinde yaşar. Ne yazıktır ki o zavallıya, gurur batağına saplanmıştır. Ruhunu kötülüğe, kibre teslim etmiştir. İlk benlik kavgasına giden şeytanın elinden tutmuş yürümektedir ve artık ruhuna hızla yayılan hastalığın pençesindedir.
Sayfa 146
·
20 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.