Günümüzle Kıyaslayınca "Allah Bizi Affetsin" Diyorum...
Ali, Fâtıma’ya bir gün şunları söyledi: “Allah’a yemin olsun ki, su çekmekten artık göğsüm ağrımaya başladı. Babana bir savaş esiri verilmiş. Onu bize hizmetçi olarak istesen!” Bunun üzerine Fâtıma da “Allah’a yemin olsun ki, benim de değirmen taşında un öğütmekten ellerim kabardı.” dedi. Fâtıma, Resûlullah’a (sas) gittiğinde Resûlullah (sas) “Seni buraya getiren şey nedir ey biricik kızım?” diye sorunca Fâtıma, “Sana selam vermek için geldim.” dedi ve utandığından bir şey istemeden geri döndü. Ali “Ne yaptın?” diye sorunca Fâtıma, “Utandığımdan bir şey isteyemedim.” dedi. Bu sefer her ikisi birlikte Peygamber’in yanına vardılar. Ali, “Allah’a yemin olsun ki, ya Resûlullah! Su taşımaktan göğsüm ağrımaya başladı.” dedi. Fâtıma da “Benim de un öğütmekten ellerim kabardı. Allah sana bir esir nasip etti. Onu bizim hizmetimize versen!” deyince Resûlullah (sas) şunları söyledi: “Allah’a yemin olsun ki, şu Suffe ehli aç iken, onlara infak edecek bir şey bulamazken, onları bırakıp da sizlere verecek değilim. Ben o esirleri satıp ele geçeni onlara infak ediyorum.”
Sayfa 37 - Siyer Yayınları
·
62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.