Anayoldan ayrılıyoruz ve güneş vuruyor arkamızda. Akşam iniyor usuldan usula. Yürüdükçe gölgelerimiz daha da uzuyor önümüz sıra ve Devrim’in gölgesinin kolu, gölgemin koluna değiyor. İnsanın akşamleyin sevinmiş gölgesine şöyle bir bakması, akşamı şöyle sevinmiş bir akşam kılıyor.
( Necati Tosuner Sokağı )
Sayfa 22 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.