hem sonra, sızımın en şiddetli zamanında bile, en kavurucu yerimi inceden inceye, eskiden dilimi dişlerimle, gülümseyerek kesmeme yol açan o bir çeşit budalaca gururla oyduğum gece saatlerinde bile -irademin alıştığı bu öldürüp bitiren hareketin en güçlü anında bile- hemen hemen bilinçsiz,inatçı bir umut, fırtınadan sarsılmış, karanlık bir şekilde boranın sonunu bekleyen bir bitkinin umudu yok mu? şimdiden güven verici bir tavırla fısıldayıp duran bir ses yok mu : düzelecek. nasıl düzelecek, bilinmez, ama düzelecek. ölümden başka her derdin çaresi bulunur. sadece huzursuz yaşamanın, her gün acı çekmenin alışkanlığı, bu edilgen alışkanlık bile bir ilaç,saatleri düzenleyip tatlılaştıran bir ahenktir..."
·
42 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.