Arka Ev’de yaşam… Yahudi olan Otto Frank, 1934 yılında eşi Edith, kızları Margot ve Anne ile birlikte yaşadıkları Almanya’da, nazi zulmünden kaçarak Hollanda’ya sığınır. Ne yazık ki ailenin Hollanda’daki mutluluğu kısa sürer. Naziler 1940 da Hollanda’yı işgal edince, ailenin kabusu başlar. Aile tam 25 ay boyunca, yakalanıp toplama kamplarına gönderilene kadar, çalışanlarının yardımı ile bir hücre odada yaşar. Ailenin küçük kızı Anne “arka ev” adını verdiği bu hücre odada, gizlendiği süreçte günlük tutmaya başlar. Baba Otto, Anne’ye daha öncesinde günlüğünü okumayacağına dair söz verir fakat Auschwitz Kampı’ndan Hollanda’ya geri döndükten ve çocuklarının bir daha geri gelmeyeceği haberini aldıktan sonra sekreteri Miep Gies, Anne’nin günlüğünü ona verir. Baba çok etkilendiği bu günlüğü zorla da olsa okur ve kitap olarak basılmasına karar verir. Peki 1942 yılında henüz 13 yaşında olan bir kız çocuğu ne yazdı ki dünyanın en çok okunan kitaplarından biri oldu? Hayallerini, ideallerini, heyecanlarını dört duvar arasına sığdırmak zorunda bırakılmış, küçük bir kız çocuğu Anne Frank… Giyemediği onca giysiye, yiyemediği onca yiyeceğe, gidemediği onca yere, dışarıda gürül gürül akan hayata inat yaşama tutunmaya çalışan, bütün hüznünü, öfkesini hayali arkadaşı Kitty ile paylaşan bir kız çocuğu… Bir tarafta ilk aşkının heyecanını yaşarken, bir tarafta anne şefkatinden mahrum kalmış, iç çatışmaları ile mücadele ederken bütün duygusal geçişlerini bir deftere sığdırmak zorunda bırakılmış bir kız çocuğu… Çürük demeden, kokuyor demeden, bıkıp usanmasına rağmen, büyük bir iştahla aylarca sadece sebze yemek zorunda bırakılmış bir kız çocuğu… Gazeteci yada yazar olma ideali ile kendini geliştirmek, “gelecekte adam olabilmek” için her gün okuyan, yazan, eğitimini aksatmamaya çalışan bir kız çocuğu… Bütün korkularını, gelecek kaygılarını bir hücre vari odada yaşamak zorunda bırakılmış bir kız çocuğu… Öyle bir yokluğa mahrum bırakılmış ki 15. doğum gününde hediye olarak iki kase yoğurt hediye edilmiş bir kız çocuğu… “Ülküler, düşler, umutlar tomurcuklanıyor içimizde” diyerek umudunu hiç yitirmeyen ve son ana kadar ülkülerine bağlı kalan, barışın üstün geleceğine ve insanların iyiliğine inanan masum bir kız çocuğu… İnsanın içini hüzünle yakan bir defter Anne Frank’ın anı defteri. Babasının onu anlamadığını düşündüğü bölümleri okurken özellikle zorlandım. Çünkü Anne’nin babası bu günlüğün bizlere ulaşmasını sağlayan kişi. Üstelik baba Otto, defteri okuduktan sonra Anne’yi yeterince anlayamadığı ve tanıyamadığını bir röportajında itiraf ediyor. Yaşananların bu kadar gerçek olması insanı derinden etkiliyor. Kişinin, doğuştan getirdiği özellikleriyle övünmesi, gurur duyması, yine aynı sebeple bir başkasını hor görmesi, kendisi için ne büyük bir kayıp… Yine sahip olduğu ırkından dolayı kendini üstün görmesi, milliyetinden dolayı diğerlerini kendinden aşağıda görmesi nasıl bir zavallılık… Ve bu ırkçılığın tam ortasında kalmış masum bir çocuğun gözünden savaş dönemini okuduğumuz anı defteri. Anne defterinin satır aralarında bir yerde “öldükten sonra da yaşamak istiyorum” diyor. Anne bu defter sayesinde hep yaşayacak! Ve bu defter faşizmin insan ruhuna dokunamadığının bir kanıtı olarak kalacak… “Yazdığım sürece her şeyi üstümden silkeleyebiliyorum; üzüntülerim yok oluyor, cesaretim tekrardan doğuyor.” Anne Frank