Ey büyük Türk köylüsü! Ey çileli ırkım!.. Sen bundan üç yıl evvel hürriyetini yaralı görünce narin geyiklerin gezindiği çamlı bellerden, dağlardan çıktın; karacalar gibi süzülerek düşman sesleri çınlayan ovalara indin ve yürüdün... Düşmanların seni öldü biliyorlardı. Tarihine dikecekleri mezar taşını bile hazırlamışlardı!.. Sen yine yürüdün, sen silahsızdın, aldırmadın, yürüdün... Ölüme karşı bile! Elleri silahlı gelen düşmanların o vakit birer birer yıkılmaya başladılar. Sen ilerledikçe her şey devrilmeye, kırılmaya, kaçmaya, titremeye başladı. Dünyaları tufanlar aldı. Her şey değişti, bugünkü haline girdi. Çünkü, sen iki bin yılsın. İki bin yılın asil ve yüce duygusunu taşıyan, seni alageyiklerin sütüyle büyüten, ceylan bakışlı, dağlı Türk annesinin oğlusun, onun kucağında yetiştin... Hak yolunda, bütün dünyanın hakkı yolunda kullandığın ilahi gücünün önünde bugün, vaktiyle göklerde süzülen şahinler gibi Termofil'lerini aştığın, Akropol'lerine yıldırımlı sağanaklar akıttığın siyah vicdanlı bir nesil dize geliyor!..
Sayfa 85 - Kaynak Yayınları, 2.Basım, Nisan 2022Kitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.