İki zat arasında aşk bahsi geçti ve birisi şöyle dedi: Aşkın icabı daimi dert ve belâ, eziyet üzüntüdür. Âşık daima mihnet çeker belâlara katlanır. Öteki şöyle dedi: Sus bana öyle geliyor ki sen birisiyle çekiştikten sonra barışmayı, birisinden ayrıldıktan sonra buluşmayı keder demişsin. Âlemde aşkı kendisine iş edinen saf akıllı âşıklardan daha lâtif aşk fikrinden uzak bulunan ağır canlılardan daha kesif insan yoktur.